Show คือนักแสดงนำหญิง Song-ah (Park Eun-bin) และเธอก็เหมือนกับชื่อของเธอ (ซึ่งดูเหมือนขอโทษในภาษาเกาหลี) ขอโทษสำหรับความผิดและเป็นพรมเช็ดเท้าที่ทนไม่ได้ ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นอายุหรือบุคลิกภาพหรือทั้งสองอย่าง แต่ตัวละครตัวนี้ทำให้ฉันคลั่งไคล้ด้วยการเดาทุกอย่างสองครั้งหรือสามครั้งจากนั้นก็ถอยกลับเข้าไปในเปลือกของเธอหลังจากขอโทษในสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอรู้สึกหงุดหงิดโดยเฉพาะกับการเลิกเล่นไวโอลินในที่สุด เพราะหลังจากมีปัญหาเหล่านี้ คุณเลิกเล่นไวโอลินทั้งหมดเลยเหรอ? คุณไม่เคยได้ยินเรื่องการเล่นเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจหรือไม่? ไม่จำเป็นต้องมีพรสวรรค์ในการเล่นเพื่อความสนุกสนาน ด้านหนึ่งฉันรู้สึกโล่งใจ ในที่สุดซงอาก็ยอมรับว่าการเป็นนักไวโอลินมืออาชีพไม่ใช่ทางออกเดียวสำหรับวิชาเอกดนตรี แต่ในอีกทางหนึ่ง ฉันก็ไม่สามารถคำนวณทัศนคติที่ไม่เท่ากับศูนย์ของเธอได้ อย่าแม้แต่จะให้ฉันเริ่มเปลี่ยนชิ้นการแสดงอย่างกะทันหันเพื่อให้เข้ากับการเล่าเรื่องของบราห์มทั้งหมด
เมื่อมาถึงชื่อละครเรื่องนี้ ฉันซาบซึ้งในความพยายามของนักเขียนในการเขียนเรื่องราวที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Brahms และมิตรภาพของเขากับทีมสามีและภรรยา Robert และ Clara Schumann สองสามตอนแรกพยายามบอกเป็นนัยว่าจุนยองคือบราห์ม ในขณะที่เพื่อนของเขา ฮยอนโฮ (คิมซังชอล) และจองคยอง (พัคจีฮยอน) เป็นพวกชูมันน์ ในทำนองเดียวกัน ฉันคิดว่ามีความตั้งใจคล้ายกันจากผู้เขียนบทสำหรับซงอาและเพื่อนของเธอ ดงยุน (ลียูจิน) และมินซอง (แบดาบิน) มีความคล้ายคลึงกันไม่มากไม่ว่าจะในด้านส่วนตัวหรือในอาชีพ คนหนุ่มสาวทั้งหกคนสับสนกับสิ่งที่พวกเขาต้องการรีวิวหนังผี หนังสยองขวัญ
ฉันจำได้หลังจากดูตอนแรกและสงสัยว่าจุนยองจะเล่น Brahms หรือไม่เพราะเขาตอบ Song-ah ว่าเขาไม่ชอบ Brahms ในระหว่างพิธีรับปริญญา เขาทำเป็นสัญญาณว่าเขาได้ย้ายออกจากความบอบช้ำของวัยรุ่นและความวิตกกังวลจากการแข่งขันที่ไม่รู้จบและความรักที่ไม่สมหวังสำหรับจุงคยอง ฉันคิดว่าจุนยองเป็นคนที่เขียนได้ดีที่สุดในบรรดาตัวละครหลัก เนื่องจากการพัฒนาและพฤติกรรมของตัวละครของเขามีเหตุผลและสมจริงที่สุด อาจารย์ที่สถาบันล้วนแต่เป็นมนุษย์ที่เลวร้าย ไม่ว่าจะใช้ในทางที่ผิดหรือหาประโยชน์จากนักศึกษา น่าแปลกใจที่โรงเรียนยังอยู่รอบๆ
Comments
Post a Comment